Meertje de Waal is een overblijfsel van de voormalige oude zeearm de Strype.
Deze open verbinding met zee eindigde door aanleg van de definitieve Vleerdamsedijk in 1350.
Dit (niet toegankelijke) natuurgebied bestaat nu uit rietland, moerasbos, grasland en een waterplas met zandbodem.
Het meertje is eeuwenlang omgeven door mysteriën.
Zo groeide in het meertje een rots (de ‘Rots van Rockanje’), gestapelde keien van kalkafzettingen, waarvan tegenwoordig helaas niets meer zichtbaar is.
En bovendien zou modder uit het meertje genezend werken. Begin vorige eeuw trok de geneeskrachtige modder veel bezoekers naar de badinrichting Walesteijn voor een heilzaam modderbad.
Maar het grootste mysterie is een kennelijk bodemloze put waarvan de oorsprong ligt in het verhaal van de onmogelijke liefde tussen Mark, zoon van een rijke herenboer uit Rockanje, en Betje, dochter van een huishoudster. Toen hij echter verliefd werd op een door zijn vader uitgezochte huwelijkskandidate, vluchtte Betje naar het meertje waar ze in een draaikolk verdween. Mark deed verwoede pogingen haar te redden, maar ook hij werd door het water meegesleurd en verdronk.
Het water werd weer spiegelglad en sindsdien heet dit deel ‘De Betjeskelder’.
De Witte Wieven van het Meertje
Wat ís dat toch met dat mooie Meertje, dat o zo bijzondere Meertje de Waal, altijd omgeven door ’n geheimzinnig sfeertje en van oudsher stof tot menig (sterk) verhaal.
Over een raadselachtige groeiende Rots en onverklaarbare heilzame krachten. Beroemd en geprezen, Rockanje’s ‘Trots’ met modderbaden tegen velerlei klachten.
En verstopt achter ondoordringbare rietkragen, tussen zompige wei en overgebleven kwelder, iets wat menig kind angst aan deed jagen, Betje’s mysterieuze bodemloze kelder.
Als dan ook nog nevel en mistbanken verschijnen, dan komen de witte wieven, schimmen van `t meer, ze doemen plots op, om weer stilletjes te verdwijnen, opgaand in de duisternis, in geheimzinnige sfeer.
Blijf binnen, als de nevel gaat flarden en zweven zonder t kunnen zien van sterren of maan.
Die witte wieven, ze komen tot leven en pas op, écht, ze komen achter je aan!
Witte wieven bij t meertje, ze dolen, ze dwalen die enge schimmen, ze dreigen, ze spoken, ze slaan hun slag, voor eeuwig komen ze je halen, of is het toch Betje’s geest die is opgedoken???……..
© Betsy 18-11-2021
(vrij naar de legende van de witte wieven en geïnspireerd door “de witte wieven uit de kolonie”)